Ik was mijn boodschappen uit de koffer van mijn wagen aan het laden, toen een tiener in grijsblauw uniform luid en ook wat vals zingend voorbij kwam gefietst. Door de boom aan het begin van onze oprijlaan zag hij me pas op het laatstse nippertje.
'Oei, betrapt!' glimlachte hij.
'Geeft niet,' glimlachte ik terug, 'Fijn dat je er zo'n geweldig examen op hebt zitten!'
Als het leven wiebelt, bieden woorden een houvast
Als het leven wiebelt, bieden woorden een houvast.
Het leven wiebelt. Soms slingert het zacht heen en weer, zoals een kind op een schommel. Misschien geef je het dan, net als dat kind, vol vertrouwen een extra duwtje, en ga je almaar hoger. Maar het leven kan ook wankelen, een kant op waggelen die je helemaal niet uit wil. Of het kan danig schudden en schokken, zodat je grondvesten daveren.
Op al deze momenten zijn er woorden.
WiebelWoorden zoekt ze samen met je op.
Omdat woorden helpen herinneringen te bewaren en belevenissen te delen. Omdat woorden een houvast bieden. En omdat het bijzonder prettig is woorden aan papier toe te vertrouwen.
Op dit blog vind je vooral woorden terug die binnen in mij wiebelden. Die zich puzzelden tot een anekdote, verhaal of gedicht.
Wiebel tijdens het lezen gerust mee op hun ritme.
maandag 17 juni 2013
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Heerlijk toch, gelukkige jeugd... !
BeantwoordenVerwijderenLie(f)s.
Dan zal het voorzeker het examen 'Zang' niet geweest zijn. ;-)
BeantwoordenVerwijderenmooi zo vrolijk en blij
BeantwoordenVerwijderenNa goede examens is de ontlading niet tegen te houden :-)
BeantwoordenVerwijderenwat een beleefde jongen, zich nog verontschuldigen voor zijn gekweel.
BeantwoordenVerwijderen